سالانه پژوهش های بسیاری در دنیا انجام می شود که از نتایج آنها به نحو شایسته ای بهره برداری نمی شود. بسیار مشاهده شده در سطوح مختلف تصميم‌گيري، از متخصصين باليني تا سياست‌گذاران و مديران، برخي از تصميم‌گيري‌ها بدون توجه به شواهد علمي موجود در سطح جهان صورت گرفته و يا در جريان استفاده از اين شواهد به بومي سازي آنها توجه نشدهد و این در حالی است که تولید دانش و به کارگیری درست آن در صحنه عمل و تصمیم گیری ها است که بزرگترین سرمایه دولت ها و ملت هاست. محدودیت منابع اهمیت انتقال دانش و تلاش برای بهره برداری از نتایج تحقیقات را افزایش داده است